ΟΙ ΔΥΟ ΜΟΝΑΧΕΣ -ΣΥΝΟΔΟΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ ΣΤΗΝ ΑΧΛΑΔΕΡΗ ΕΥΒΟΙΑΣ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΒΟΗΘΕΙΑ

Δύο ηλικιωμένες μοναχές, η γερόντισσα Αντωνία και η Πορφυρία, υπήρξαν δύο απλές γυναίκες που γνώρισαν κι έζησαν για πολλά χρόνια κυριολεκτικά δίπλα στον Άγιο Πορφύριο τον Καυσοκαλυβίτη. Η Κατερίνα (σημερινή γερόντισα Αντωνία), γνώρισε τον Άγιο Πορφύριο τον Καυσοκαλυβίτη, στο Μήλεσι στα μέσα της δεκαετίας του 70 πριν ακόμη χτιστεί το ησυχαστήριο του Αγίου αφιερωμένο στη Μεταμόρφωση του Σωτήρος, όταν εκείνος έμενε ακόμη σ’ ένα προσωρινό κατάλυμα μέσα στο δάσος.

Είχε ακούσει πολλά γι’ αυτόν τον γέροντα που έλκυε την χάρη του Αγίου πνεύματος με την ταπείνωση, την αυθεντική και απεριόριστη αγάπη που έδειχνε προς όλους χωρίς να κάνει απολύτως καμία διάκριση.

Αυτή η συνάντηση άλλαξε τη ζωή της και σταδιακά την οδήγησε στο να γίνει μοναχή.

Μαζί με την μοναχή Πορφυρία έζησαν από κοντά τη χαρά του Χριστού για την οποία μιλούσε ο άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης, την χαρά που φωτίζει κάθε άνθρωπο που έρχεται στον κόσμο.

Εγκατέλειψαν τα πάντα και τον ακολούθησαν αρχικά στο Μήλεσι κι έπειτα στην Αχλαδερή στην Εύβοια όπου πήγαινε σε τακτά διαστήματα και διέμενε σ’ ένα νοσοκομειακό αυτοκίνητο, στο σημείο όπου βρίσκεται σήμερα ακόμη η εκκλησία και η ιερή μονή του Αγίου Αντωνίου.

Πρόκειται για το ακρότατο σημείο ενός βουνού με θέα στο Αιγαίο πέλαγος που θυμίζει πολύ την θέα από τα βουνά του Αγίου Όρους. Εκεί προετοιμαζόταν ο Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης, συνηθίζοντας το σώμα του και την αναπνοή του στο διαφορετικό κλίμα και υψόμετρο, με σκοπό να επιστρέψει μία μέρα στα Καυσοκαλύβια του Αγίου Όρους όπου ασκήτεψε από παιδί 12 χρονών, υποτακτικός σε δύο πνευματικούς γεροντάδες Παντελεήμωνα και Ιωαννίκιο μέχρι να τον αναγκάσει μία βαριά πνευμονία να εγκαταλείψει τα Καυσοκαλύβια δεκαεννέα περίπου χρονών.

Για 33 χρόνια, από το 1940 μέχρι το 1973, υπηρέτησε σαν εφημέριος στον Άγιο Γεράσιμο Πολυκλινικής Αθηνών στην Ομόνοια ανακουφίζοντας και παρηγορώντας τους ασθενείς αλλά και όλους όσους έρχονταν να τον συναντήσουν καθώς η φήμη για το διορατικό του χάρισμα, την θεραπευτική αγάπη του, την πατρική του καθοδήγηση, ολοένα μεγάλωνε.

Από τα μέσα της δεκαετίας του 70 μένει σ’ ένα κατάλυμα προσωρινό, στο Μήλεσι του Ωρωπού όπου τελικά δημιουργεί την ιερή μονή της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος.

Προς τα τέλη του 80 αρχίζει να πηγαίνει σε τακτά διαστήματα στο βουνό Καλλιμάνι, δίπλα στο χωριό Αχλαδερή στην Εύβοια, και να ασκητεύει εκεί συνοδεία των δύο γυναικών.

Περνάει όλο και μεγαλύτερα διαστήματα εκεί μένοντας στο νοσοκομειακό που είχαν καταφέρει να φέρουν από τη Γερμανία κάποια πνευματικά του παιδιά. Θέλει να επιστρέψει στο Άγιον Όρος αλλά η υγεία του είναι πολύ κακή. Είναι τύφλος, έχει καρκίνο, έχει περάσει μερικά εμφράγματα, έχει μία δερματική αρρώστια που τον βασανίζει υπερβολικά.

Μέχρι να φύγει για το τελευταίο του ταξίδι στα Καυσοκαλύβια όπου και κοιμήθηκε, στις 2 Δεκεμβρίου του 1991, οι δύο αυτές γυναίκες ήταν πάντα κοντά του. Κοιμόντουσαν στην εκκλησία ή στην ύπαιθρο και τον φρόντιζαν.

Μετά την αναχώρηση του Αγίου παρέμειναν εκεί.

Σ’ εκείνο το απόκρημνο κι ευλογημένο σημείο όπου τις άφησε αφού πέρασε μία τελευταία ανθισμένη άνοιξη μαζί τους.

Μέχρι σήμερα ζουν ακόμη εκεί, σ’ ένα προσωρινό κατάλυμα, ένα τροχόσπιτο.

Η συγκίνηση που νιώθει ο επισκέπτης, αν γνωρίζει έστω και λίγο τον Άγιο Πορφύριο τον Καυσοκαλυβίτη, είναι απερίγραπτη.

Το γεγονός ότι πίσω ακριβώς από την εκκλησία του Αγίου Αντωνίου βρίσκεται ο τάφος του πατρός Αντωνίου Γκίκιζα, μοναδική μορφή της σύγχρονης ορθόδοξης εκκλησίας και πνευματικός του Αγίου Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτη, κάνει αυτό το μέρος ακόμη πιο σημαντικό, πράγματι ιερό.

Ο πατήρ Αντώνιος Γκίκιζας ήταν σημαντικός τόσο για τον Άγιο Πορφύριο τον Καυσοκαλυβίτη, όσο και για την Κατερίνα (γερόντισσα Αντωνία), η οποία μετά την κοίμηση του Αγίου Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτη και μέχρι την κοίμηση του πατρός Αντωνίου Γκίκιζα, τον επισκεπτόταν στην Αθήνα και τον φρόντιζε καθώς μετά από μία σειρά εγκεφαλικών είχε μείνει παράλυτος. Ο πατέρας Αντώνιος Γκίκιζας ήταν εξαιρετικά μορφωμένος.

Κατείχε τέσσερα πτυχία και γνώριζε έξι ξένες γλώσσες. Χάρη στο μορφωτικό επίπεδό του και στις ικανότητές του, υπηρέτησε ως νομικός στο αντίστοιχο γραφείο της Αρχιεπισκοπής Αθηνών. Η γνωριμία του με τον γέροντα - και μετέπειτα Άγιο της Εκκλησίας- Πορφύριο τον Καυσοκαλυβίτη, έγινε όταν υπηρέτησε για μικρό χρονικό διάστημα ως ιεροκήρυκας στην Κύμη Ευβοίας.

Χαρακτηριστικό δείγμα της μεγάλης πνευματικότητάς του ήταν ότι δεν δέχτηκε ποτέ τα υψηλά αξιώματα τα οποία του προτάθηκαν.

Έζησε ως ασκητής σε ένα υπόγειο διαμέρισμα επί της λεωφόρου Αλεξάνδρας, υπομένοντας καρτερικά και με δύναμη ψυχής τα χτυπήματα που προέρχονταν από μακρόχρονη ασθένεια.

ΣΗΜΕΡΑ ΟΙ ΜΟΝΑΧΕΣ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΒΟΗΘΕΙΑ

Σήμερα η γερόντισσα Αντωνία και η μοναχή Πορφυρία ζουν ακόμη εκεί, στο βουνό Καλλιμένι, δίπλα στο χωριό Αχλαδερή , στο επικύνδινο και απόκρημνο αυτό σημείο μπροστά στη θάλασσα. Οι συνθήκες που έχουν να αντιμετωπίσουν οι δύο μοναχές είναι απίστευτα αντίξοες.

Οι δεινές καταιγίδες έκαναν σοβαρές ζημιές στην ιερή μονή πριν από ένα χρόνο, καθώς και στον προαύλιο χώρο μπροστά από την εκκλησία του Αγίου Αντωνίου. Υπάρχει σοβαρό πρόβλημα εξαιτίας των κατολισθήσεων και κινδυνεύει η ασφάλεια τους.

Οι τεράστιοι όγκοι βροχής δημιούργησαν ένα ρήγμα που απειλεί όχι μόνο την εκκλησία αλλά και το κτίριο που είχαν ξεκινήσει να κτίζουν πριν λίγα χρόνια, ελπίζοντας να αποκτήσουν μία μόνιμη και ασφαλή κατοικία.

Υπάρχει πολύ μεγάλος κίνδυνος μία νέα σφοδρή βροχόπτωση να παρασύρει όλο το βουνό πίσω από την εκκλησία, και να καταστρέψει τον ναό, το τροχόσπιτο όπου ζουν οι δύο μοναχές και τον τάφο του πατρός Αντωνίου Γκίκιζα.

ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ 2020.

Στο βίντεο που έχουμε αναρτήσει εδώ (το οποίο έφτιαξε ένας προσκυνητής που επισκέφθηκε τη μονή πριν από ένα χρόνο περίπου), φαίνονται οι ζημιές που έγιναν μετά το τριήμερο βροχοπτώσεων τον Απρίλιο του 2020. Αρκετές από αυτές τις ζημιές έχουν επιδιορθωθεί χάρις στη στήριξη της τοπικής κοινότητας και όλων όσων είδαν το βίντεο αυτό και βοήθησαν.

ΓΙΑΤΙ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΣΗΜΕΡΑ

Για να μπορέσει όμως σήμερα να διασωθεί το μικρό κτίσμα που οι μοναχές έχουν ξεκινήσει να κτίζουν για να μπορούν να φιλοξενούν τους επισκέπτες, αλλά και για να διασφαλιστεί η σταθερότητα του εδάφους γύρω από την εκκλησία και το τροχόσπιτο είναι ανάγκη να χτιστεί ένα τείχος πολύ πιο βαρύ και σταθερό που θα συγκρατεί όλη την πλαγιά.

Το κόστος είναι 35.000 ευρώ.

Το νέο κτίσμα κινδυνεύει σήμερα όπως και η εκκλησία του Αγίου Αντωνίου. Η τοπική κοινότητα έχει ήδη στηρίξει οικονομικά την οικοδόμηση της μονής αλλά και τη δημιουργία του πρώτου φράγματος. Οι πόροι έχουν εξαντληθεί. Γι’ αυτό σήμερα απευθύνουν αυτό το κάλεσμα σε όλους, ζητώντας ότι μπορεί ο καθένας να προσφέρει. Έστω 5-10 ευρώ.

ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΣ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΚΑΙ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

Εκτός από τον λογαριασμό αυτής της σελίδας, μπορεί κανείς να καταθέσει κατευθείαν ότι μπορεί στο λογαριασμό της μονής στην Εθνική τράπεζα. Ο λογαριασμός είναι 381/296092-36 ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ

Τα τηλέφωνα της μονής 2223041998 και 6974929596

ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΦΕΥΓΟΥΝ ΑΠΟ ΕΚΕΙ ΟΙ ΔΥΟ ΜΟΝΑΧΕΣ

Δεν θα ήθελαν με κανέναν τρόπο να εγκαταλείψουν αυτόν τον τόπο που πνευματικά σημαίνει πολλά, όχι μόνο για τις ίδιες αλλά και για όσους γνωρίζουν την ζωή του Αγίου Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτη και επισκέπτονται με ιδιαίτερη συγκίνηση αυτόν τον ιερό τόπο.